Ένα υπέροχο μπρούντζινο άγαλμα της «Γυναίκας του Ναυτικού» αποκαλύφθηκε στην Άνδρο μετά από δωρεά της Λασκαρίνας και Νένης Καρασταμάτη στη μνήμη του καπετάν Γιάννη Καρασταμάτη και της συζύγου του Ερατούς.
Με το άγαλμα αυτό ο Δήμος της Άνδρου τιμά την Γυναίκα του Ναυτικού, τη σύζυγο και μητέρα που κράτησε την οικογένεια δεμένη και ζωντανή όσο έλειπε ο άνδρας του σπιτιού στα καράβια. Αναδεικνύει τον καταλυτικής σημασίας ρόλο των γυναικών στις οποίες οφείλεται στην ουσία τον ελληνικό ναυτιλιακό θαύμα το οποίο επετεύχθη τον 20ο αιώνα.
Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 29 Ιουνίου. Το γλυπτό είναι έργο του διακεκριμένου καλλιτέχνη Βασίλη Πασάϊκα. Τοποθετήθηκε στην περιοχή Πλακούρας από όπου έφευγαν και επέστρεφαν οι ναυτικοί του νησιού.
Ο καλλιτέχνης μιλώντας για το έργο του τόνισε την προσπάθεια που κατέβαλε να αποδώσει την ενέργεια και τη δύναμη της γυναίκας του ναυτικού μέσα από μία φιγούρα που στέκει αγέρωχη και σταθερή, περιμένοντας την επιστροφή του αγαπημένου της. Και προσέθεσε:
«Η μορφή της συνδυάζει την ευαισθησία και την αντοχή , στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις γυναίκες που συνδέονται με τη ναυτιλία. Σχεδίασα την γυναίκα σε νεαρή ηλικία με γενναία σωματική κατασκευή να πατά δυνατά και στα δύο της πόδια, καθώς επιθυμώ να συμβολίσω τη δύναμη και την απόφαση. Το κοριτσάκι, τεσσεράμισι έως πέντε ετών, στο πλάι της μητέρας του έχει στο πρόσωπο την έκφραση του μικρού παιδιού που δεν κατανοεί ακριβώς τα μέτρα και τις προβολές των διατρεχόντων καθώς στέκεται εκεί που του είπε η μάνα του να σταθεί και ατενίζει αφηρημένα προς τη θάλασσα.
Δεν θέλησα μιαν εικόνα θρηνητικής σημειολογίας, όπου για παράδειγμα το δεξί χέρι της μητέρας θα μπορούσε ν’ αγκαλιάζει την κόρη της που στέκεται δίπλα της, ή το κορίτσι να κρατιέται από το φουστάνι της μητέρας του, επιλογές που ενδεχομένως θα ταίριαζαν σε κάποιες τραγικότερες περιγραφές, όπως ας πούμε προσφυγιά, πένθος και καθ’ εξής, διότι όπως προαναφέρω βασικός άξονας της ιδέας του έργου, υπήρξε η απεικόνιση της αποφάσεως και της δυνάμεως της γυναίκας αυτής αλλά και ενός ολόκληρου Λαού».
